Van idee tot beeld tot onthulling…

Race-carrière Boet van Dulmen in woord.

Den Boet, zoals hij altijd genoemd werd , was misschien wel de meest serieuze coureur van de “grote drie” (van Dulmen, Hartog, Middelburg ) want hij pakte de racerij zakelijk aan en mede daardoor heeft hij het zo lang kunnen uithouden in de GP’s. Boet zijn rijstijl was ook zeer verschillend waarbij hij in de bochten recht op de motor bleef zitten met de knieen aan de tank en de ellebogen naar buiten duwde hij de motor schuin in de bocht. 

Boet was ook zeer sportief, wat bleek tijdens de Olof races op de Beekse bergen. In de 350cc race reden Boet en Tom Herron ver voor de rest uit. In de laatste bocht voor de finish deed Boet een “alles of niets” poging om Tom eruit te remmen, waardoor Boet Tom torpedeerde. Boet kon snel weer opstappen en naar de finish rijden en won de race, maar Tom kwam pas als zevende over de finish. Tijdens de prijsuitreiking nam Boet de mikrofoon van de omroeper en zei, “Ik reed hem voor zijn sodemieter, it’s my misstake”, en liep naar Tom waarna Boet hem de prijzen en al het prijzengeld overhandigde. Tom Herron was namelijk ook een broodrijder en kwam helemaal uit Ierland, dus hij kon het geld goed gebruiken.

Dat Den Boet begon pas laat met racen toen hij al 23 jaar was ! Hij was op jonge leeftijd al een motorfanaat en op zijn zeventiende had hij al een motor. Toen hij zijn motorrijbewijs gehaald had ging hij vaak kijken bij wegraces , maar zelf meedoen was niet voor hem weggelegd dacht hij , omdat de racerij natuurlijk veel geld kost. Elk jaar met de pinksterdagen waren er NMB races in Ammerzoden, de woonplaats van Boet . In 1971 , even voor de pinksterdagen, zat Boet met zijn vrienden in hun stamcafe te praten over die races en op een gegeven moment zegt Boet “die coureurs die hier naartoe komen met de pinksterdagen kan ik makkelijk aan met mijn Honda 450cc !” Zijn vrienden maakten daar een weddenschap van en zo verscheen hij voor de trainingen met zijn standaard motor. Tot ieders verbazing reed hij de snelste trainingstijd, maar de wedstrijdleiding dacht er toch anders over en Boet mocht niet vooraan starten, maar helemaal achteraan. Tijdens de race liet hij zien dat het geen toevalstreffer was geweest en haalde alles en iedereen in! Als hij geen pech had gekregen , dan had hij de race gewonnen ! Een week later in Tegelen won hij wel de race en zo had Den Boet gelijk een supportersclub achter zich. Alle volgende races in de standaard 500cc klasse werden gewonnen door hem en ook in de gecombineerde klasse tot 750cc reed hij goed en werdt tweede. Het volgende jaar reed hij naast de Honda ook een 750cc Kawasaki en werd in beide klassen kampioen! In 1973 stapte Den Boet over naar de KNMV en er werd een nieuwe Yamaha besteld . Maar deze motor kwam maar niet opdagen en na drie races gemist te hebben kocht hij de 250cc Yamsel van Marcel Ankone. Hiermee won hij drie races en hij viel een keer uit . Dit was voldoende om te promoveren naar de internationalen. In 1974 werd hij gelijk Nederlands kampioen in de 350cc klasse en startte voor het eerst in een GP; de TT van Assen . In de 350cc werdt hij twaalfde en daarmee beste Nederlander. Daardoor werdt hij benaderd door de oostduitse MZ fabriek en reed hij de GP’s van Finland, Tsjecho-Slowakije en joegoslavie op 250cc en 350cc fabrieks motoren! Jammer genoeg viel Boet steeds door pech uit maar had hij wel veel internationale ervaring opgedaan. In dat jaar reed hij ook voor het eerst in Daytona. Ook in 1975 behaald hij wat punten in het WK . Als echte beroepsrijder start hij in vele klassen: 250cc , 350cc, 500cc en 750cc. Zo langzamerhand begint zijn ster te rijzen en wordt hij al een van de toprijders van Nederland genoemd. Dit kwam niet alleen door zijn goede prestaties in Nederland, maar ook door uitschieters in internationale races . In 1977 reed hij mee in een internationale race in Imola, Italie , waar bijna de gehele wereldtop meereed. In de eerste manche komt hij goed van start en zit al snel vlak achter Giacomo Agostini en het duurt niet lang of Den Boet rijdt Ago voorbij , zonder ontzag voor de 15-voudig wereldkampioen. Ago komt wel weer even voorbij, maar den Boet rijdt weer Ago voorbij en die kan hem niet meer voorbij komen totdat Den Boet bandenproblemen krijgt, maar wel vijfde wordt! In de tweede manche wordt hij zelfs vierde! 

Boet rijd dan wel in vele klassen maar het meeste succes behaald hij in de zwaardere klassen. In de loop der jaren behaald Boet vooral in de zwaarste klassen punten en met de 750cc motor behaald hij zijn eerste overwinning tijdens een F750 race in Assen in 1979. Ook in de 500cc klasse behaald hij dat jaar succes. In Zweden behaald hij zijn eerste podiumplaats en vlak daarna in Finland weet hij de race te winnen. Daarmee behaald hij de 6e plaats in het WK 500cc . Met de 750cc motor zal Boet een jaar later ook een podiumplaats behalen door derde te worden in de 200 miles race in Daytona en dat is de beste prestatie die een Nederlander daar ooit behaald heeft.

In 1981 tijdens de TT Assen is Boet hard op weg om de Race te winnen maar door een verkeerde bandenkeuze wordt hij verslagen door Lucchinelli. Als de race gewoon op tijd was begonnen had Boet deze zeker gewonnen. Maar door dat het afscheid van Wil Hartog als coureur uitliep starte de race een half uur later waardoor de baan te vroeg opdroogde en Boet op het einde van de race werd ingehaald door Luchinelli die door zijn bandenkeuze proffiteerde van de opdrogende baan. Later in Zweden zal hij weer een tweede plaats behalen en weer behaald hij de zesde plek in het eindklassement. De twee volgende jaren gaat het wat minder, maar in 1984 lijkt den Boet weer helemaal terug aan het front te zijn. Door een paar goede klasseringen staat hij na een aantal races opeens vierde in de stand om het WK ! Dit heeft hij natuurlijk ook te danken aan het uitvallen of crashen van zijn concurrenten. Zo blijft hij punten scoren door telkens in de top tien te eindigen, maar dan gaat het fout . Tijdens de GP van Frankrijk gaat den Boet hard onderuit en blesseerd zijn hand. Daardoor kan hij ook de TT van Assen en de GP van Francorchamps niet rijden. Daarna komt hij weer terug om de laatste GP’s uit te rijden en weer punten te scoren waardoor hij toch nog achtste wordt in het WK. Mede door deze klassering besluit hij om toch nog een jaartje door te gaan . In 1985 weet Boet toch nog tiende in het eindklassement WK te worden, ondanks het steeds grotere verschil tussen de fabrieks racers en de produktie machines. Het volgende jaar wordt zijn laatste en daarmee heeft den Boet twaalf jaar ononderbroken in de GP racerij gezeten.

Als full prof moet er natuurlijk geld verdiend worden door races te rijden en dus werden er overal ter wereld zoveel mogelijk races gereden. Boet was één van de weinige Nederlandse coureurs die ook op het eiland Man geraced hebben. In 1978 reed hij in de 350cc klasse maar viel jammer genoeg uit. Maar eigenlijk kwam dat ook wel weer goed uit, want Boet ging gelijk naar het vliegveld om door te reizen naar Zuid Afrika waar zijn andere racemotoren al klaar stonden voor de daar te verrijden race . Verder heeft Boet ook nog een race serie in Indonesie gereden.

resultaten

Hoogste klassering WK: 6e
GP zeges: 1
GP podiums: 4
Nederlands kampioen: 5x

Tekst: Gert Dijkstra

Website: https://goudenmotorsportjaren.jouwweb.nl

Op deze website van Gert staan nog veel meer verhalen over andere Nederlandse Wegrace coureurs